مهارت های ارتباطی و مؤلفه های آن
مهارتهای‌ارتباطی( درک پیام کلامی و غیر کلامی، تنظیم عواطف و قاطعیت) با سلامت‌روان رابطه مثبت معنادار دارند و مهارتهای ارتباطی( گوش دادن و بینش در ارتباط) با سلامت‌روان رابطه منفی دارند.
بین مسیولیت‌پذیری با سلامت‌روان همبستگی مثبت معنی‌دار وجود دارد؛ ارزیابی مجدد و سرکوبی از مولفههای تنظیم هیجانی با سلامت‌روان رابطه منفی دارد.
پیشرفت موفق در صمیمیت، به ارتباط موثر و خوب نیاز دارد.
ارتباط تنها و موثرترین شیوه‌ای است که می‌تواند در رابطه‌ای به صمیمیت عمق ببخشد؛ چه از طریق همسر و خانواده و چه از طریق دوستان باشد.
اگر افراد برقرارکننده‌های خوب ارتباط باشند، همه جنبه‌های زندگی آن‌ها بهبود بخشیده می‌شود( نانسی[١۳]، ۲۰۰۷؛ به نقل از: حسینیان و همکاران، ١۳۹۰ ). علاوه بر مبانی نظری، پژوهش‌های متعددی در زمینه ارتباط صمیمیت زناشویی و مهارتهای ارتباطی انجام شده است که به برخی از آن‌ها اشاره می‌شود: گوردون[١۴] و دورانا( ١۹۹۹) در پژوهشی با عنوان «کاربرد مهارتهای ارتباطی صمیمانه» نشان دادند که این روش آموزشی روانی باعث کاهش اضطراب، افزایش سازگاری، افزایش رضایت و صمیمیت زناشویی شده است نتایج پژوهش نشان داد که ارزیابی مجدد به صورت منفی و معنادار و مسیولیت پذیری، درک پیام و قاطعیت به صورت مثبت و معنادار میتوانند سلامت‌روان را پیش‌بینی کنند.
اطلاعات جمع آوری شده با استفاده از روشهای مختلف آماری مورد بررسی و تحلیل قرار گرفت.
نتایج پژوهش نشان دهنده تفاوت معنادار بین وضعیت موجود و مطلوب مهارت ارتباطی مدیران بود.
این نتایج نشان دهنده علت بسیاری از مشکلاتی است که در برقراری ارتباط مناسب بین مدیران و کارکنان، در سازمانهای مختلف قابل مشاهده است.
به علاوه، نتایج پژوهش نشان داد بین شاخصهای مهارت ارتباطی مدیران و رضایت شغلی کارکنان رابطه مثبت و معنی داری وجود دارد.
در اکثر منابع مربوط به حوزه بحث رفتار سازمانی، رضایت شغلی به عنوان یکی از ستادههای فرایند مدیریت رفتار سازمانی مطرح شده و با توجه به نتایج بدست آمده در این تحقیق، جهت دستیابی به سطحی مطلوب از رضایت شغلی، بهبود وضعیت مهارت ارتباطی مدیران باید مورد توجه بیشتر قرار گیرد.
مقاله مدیریت استعداد