کارآفرینی

کارآفرینی به عنوان مهمترین ابزار تولید شغل و کاهش بیکاری همواره مورد توجه پژوهشگران و سیاستگذاران کشور اهمیتی فزاینده یافته است.
با وجود تحقیقات گوناگونی که در حوزه مذبور انجام شده، هنوز این سوال مطرح می‌باشد که آیا کارآفرینی قابل آموزش است؟ با توجه به اهمیت موضوع فوق الذکر، هدف پژوهش حاضر بررسی نقش آموزش در کارآفرینی می‌باشد.
تحولات دهه ۹۰، آموزش پذیری کارآفرینی را با چالش مواجه ساخته و رویکرد کارجویی به کارآفرینی را تقویت کرده است.
نتایج پژوهش‏‌‌های اخیر حاکی از تاثیرگذاری دوره‏‌‌های آموزشی بر آگاهی، رفتار و نگرش کارآفرینانه افراد بوده است.
به ‌عبارت دیگر، باید ذهن خود را با طرز تفکر جدید پرورش دهید.
ممکن است شما هم از خودتان پرسیده باشید چه موقع امن‌ترین زمان برای راه‌اندازی یک کسب‌و‌کار جدید است؟ واقعیت این است که یک کارآفرین، هیچ‌ موقع این سوال را نمی‌پرسد؛ زیرا چیزی به نام امن‌ترین زمان وجود ندارد.
فرآیندی که بتواند با استفاده از خلاقیت، چیز نویی را همراه با ارزش جدید با استفاده از زمان، منابع، ریسک و به کارگیری همراهان بوجود آورد کارآفرینی گویند.
کارآفرینی فقط فردی نیست.
سازمانی هم می‌تواند باشد حتی شرکت‌های بزرگ اعم از دولتی و خصوصی هم می‌توانند به کارآفرینی دست زنند.
امروزه حتی صحبت از دولت کارآفرین به میان آمده است.
«روبرت نشتات» کارآفرینی را قبول مخاطره، تعقیب فرصت‌ها، ارضای نیازها از طریق نوآوری و تاسیس یک کسب ‌و ‌کار می‌داند.
از نظر «پیتر دراکر» کارآفرینی یک رفتار می‌باشد و در واقع بکاربردن مفاهیم و تکنیک‌های مدیریتی، استانداردسازی محصول، بنا نهادن کار بر پایه آموزش می‌باشد.

منبع : مقاله آموزش کارآفرینی